W wydaniu dotyczącym zastosowania metody DRT (Distribution Function of Relaxation Times) ukazała się praca dr. hab. inż. Tomasza Pietrzaka i mgr. inż. Macieja Nowagiela stworzona we współpracy z dr. inż. Tomaszem Płocińskim z Wydziału Inżynierii Materiałowej PW oraz dr. Edvardasem Kazakevičiusem i prof. Algimantasem Kežionisem z Wydziału Fizyki Uniwersytetu Wileńskiego. Tytuł pracy to Crystallization of Na₃VTi(PO₄)₂F₃ glass: In situ observation of the function of distribution of relaxation times.

Ewolucja funkcji DRT podczas izotermicznej krystalizacji szkła. Kolorami zielonym i czerwony zaznaczono dopasowania procesów przewodnictwa przypisanych różnym mechanizmom mikroskopowym. 

Zespół prof. Algimantasa Kežionisa z Uniwersytetu Wileńskiego słynie z dopracowania metody wykonywania i analizy pomiarów impedancji DRT. W odróżnieniu od klasycznej interpretacji figur impedancyjnych za pomocą tzw. obwodów zastępczych, w metodzie DRT wykorzystuje się transformatę Fouriera odpowiedzi elektrycznej próbki do rozdzielenia jej na ciągłą funkcję w dziedzinie czasu. Umożliwia to obserwację procesów o różnych stałych czasowych i przypisywanie im fizycznych procesów zachodzących w badanym materiale. 

Zespół z Uniwersytetu Wileńskiego wziął na warsztat szkło typu NASICON-u o składzie Na₃VTi(PO₄)₂F₃. Nanokrystalizacją tego i podobnych materiałów zajmował się wcześniej zespół dr. hab. inż. Tomasza Pietrzaka w ramach projektu IDUB POB EnergyTech-1 Impulse. Obecnie, jako rozwinięcie przeprowadzonych dotychczas pomiarów, zbadano in-situ procesy zachodzące w szkle podczas jego izotermicznej nanokrystalizacji w szerokim zakresie częstotliwości sygnału pobudzającego, tj. od 10 Hz do 10 GHz. 

Współpraca Pracowni Amorficznych Przewodników Superjonowych Zakładu Joniki Ciała Stałego z fizykami z Uniwersytetu Wileńskiego ma długie tradycje. Formalna współpraca z grupą prof. Antanasa Orliukasa rozpoczęła się z chwilą powstania w 2002 roku na PW Centrum Doskonałości CEPHOMA (Grant UE, koordynowany przez prof. Jerzego Garbarczyka). Jednak dużo wcześniej rozwijała się współpraca nieformalna. Zespoły naukowe z PW i Uniwersytetu w Wilnie łączyły wspólne zainteresowania materiałami superjonowymi. Grupa prof. Orliukasa specjalizowała się w badaniach właściwości elektrycznych materiałów przy wykorzystaniu spektroskopii impedancyjnej w zakresie bardzo wysokich częstotliwości, rzędu 10 GHz. Unikalność tej metody była spoiwem dalszej współpracy, wspólnych publikacji oraz seminariów naukowych. Po przejściu prof. Orliukasa na emeryturę, kierownictwo grupy przejął prof. A. Kežionis. W 2019 roku ówczesny doktorant z grupy wileńskiej, Saulius Daugėla, odbył 2-tygodniowy staż badawczy na naszym wydziale, zrealizowany w ramach środków NAWA PROM PW. 

Z pracą Crystallization of Na₃VTi(PO₄)₂F₃ glass: In situ observation of the function of distribution of relaxation times opublikowaną w Journal of Power Sources (IF = 9.2, 140 pkt. MEiN) można się zapoznać pod tym adresem.