Projekt nr 2016/23/G/ST5/04268

Wpływ metali alkalicznych na cienkie warstwy i ogniwa słoneczne CIGS

Kierownik projektu: Igalson Małgorzata

Wartość projektu: 590 379 PLN

Źródło finansowania: Projekty finansowane przez NCN - BEETHOVEN CLASSIC

Czas realizacji: 03.01.2018 - 02.01.2022

Jak pokazują doświadczenia niemieckie pozyskiwanie znaczącej części energii ze Słońca nawet w naszej strefie klimatycznej jest możliwe i w dłuższej perspektywie opłacalne. Ogniwa słoneczne tzw. II generacji, oparte o cienkie warstwy związków półprzewodnikowych silnie absorbujących światło, to tańsza i mniej energochłonna w produkcji alternatywa do dominujących obecnie ogniw krzemowych. Struktury fotowoltaiczne zawierające półprzewodnik z rodziny Cu(In,Ga)Se2 (CIGS) charakteryzują się najwyższą sprawnością spośród ogniw II generacji (22.6 %) i w połączeniu z dużą stabilnością mogą być stosowane w postaci modułów zintegrowanych z budynkami (BIPV), zastosowań przenośnych (giętkie podłoża) oraz do zasilania internetu rzeczy (IoT). Rekordowe wydajności ogniw laboratoryjnych powyżej 20 % zostały w dużej mierze osiągnięte dzięki intuicji technologów niż wsparte głębszym zrozumieniem własności tego materiału. Do ciekawych problemów, które nie doczekały sie jeszcze zadawalającego wyjaśnienia należy wpływ sodu i innych metali alkalicznych na własności samego materiału oraz ogniw słonecznych CIGS. Już od lat 90-tych wiadomo że obecność sodu dyfundującego ze szklanego podłoża ma korzystny wpływ na sprawność. Spektakularny wzrost wydajności ogniw CIGS jaki się dokonał w ciągu ostatnich 2-3 lat nastąpił dzięki wykorzystaniu obok sodu także cięższych metali alkalicznych jak potas a także rubid i cez. Okazało się też, że wystarczy "posolić" warstwę CIGS po naparowaniu (tzw. post-deposition treatment PDT), żeby uzyskać pożądane efekty. Wyjaśnienie, jakie są fundamentalne przyczyny korzystnego oddziaływania sodu i innych metali alkalicznych na własności opto-elektroniczne ogniw CIGS to cel projektu AlkaCIGS. W szczególności przewidziane jest rozwiązanie następujących zagadnień będących przedmiotem dyskusji i kontrowersji:

  • czy efekt metali alkalicznych jest tylko powierzchniowy (oddziaÅ‚ywanie na granicach ziaren i na miÄ™dzypowierzchniach przedniej i tylnej), czy nastÄ™puje też efekt dyfuzji i zmiana widma defektów odpowiedzialnych za przewodnictwo i rekombinacjÄ™ w objÄ™toÅ›ci materiaÅ‚u 
  • czy bardzo interesujÄ…ce skÄ…dinÄ…d zjawiska metastabilne typowe dla CIGS, takie jak metatrwaÅ‚y wzrost wydajnoÅ›ci ogniwa nastÄ™pujÄ…cy pod wpÅ‚ywem Å›wiatÅ‚a sÅ‚onecznego, majÄ… coÅ› wspólnego z sodem?
  • czy wpÅ‚yw metali alkalicznych na przedni i tylny kontakt struktury fotowoltaicznej sprowadza siÄ™ do pasywacji defektów, czy też sprzyjajÄ… one tworzeniu siÄ™ cienkich warstw zwiÄ…zków modyfikujÄ…cych aktywność elektrycznÄ… tych kontaktów (MoSe2 na tylnej powierzchni absorbera, K-In-Se na przedniej powierzchni)?
  • czy na defekty zwiÄ…zane z metalami alkalicznymi, także te odpowiedzialne za przewodnictwo, ma wpÅ‚yw zawartość miedzi w stosunku do metali z III grupy ukÅ‚adu okresowego?
  • jakie sÄ… interakcje miÄ™dzy lżejszymi i cięższymi metalami alkalicznymi w trakcie PDT?

Odpowiedź na te pytania będzie możliwa jeśli odpowiednio zaprojektuje się zarówno próbki do badań jak i zestaw narzędzi analitycznych. W tym projekcie koncentrujemy sie na usuwaniu przyczyn, które utrudniały wcześniej jednoznaczną interpretację wyżej wymienionych problemów. Po pierwsze, próbki z różną zawartością metali alkalicznych będą przygotowywane z wykorzystaniem metody PDT dostarczającej kontrolowanej ich ilości w postaci zarówno ogniw słonecznych jak i cienkich warstw. W wielu dotychczasowych badaniach używano próbek, w których sód dostarczany był w trakcie nanoszenia warstwy CIGS i kontrola jego ilości była praktycznie niemożliwa. Co ważniejsze jego obecność w trakcie wzrastania warstwy pociągała za sobą m. in. także zmiany struktury, widma defektów samoistnych i morfologii próbki komplikując interpretację. Po drugie, badane będą równolegle ogniwa słoneczne i cienkie warstwy CIGS za pomocą zestawu komplementarnych metod optycznych i elektrycznych pozwalających na rozróżnienie zjawisk, które zachodzą w objętości materiału, od tych związanych z powierzchniami i granicami ziaren. Po trzecie, eksperymentom będzie towarzyszyć wsparcie teoretyczne w postaci symulacji i obliczeń z pierwszych zasad ułatwiające weryfikację wniosków z eksperymentów.

Zaplanowane w projekcie działania mogą przynieść sukces tylko w ścisłej współpracy między zespołem technologów a grupą badaczy z doświadczeniem w eksperymentalnym i teoretycznym badaniu półprzewodników i struktur fotowoltaicznych. W projekcie przewidziano udział najlepszej w technologii CIGS grupy w Europie - ZSW Stuttgart, autora światowych rekordów sprawności ogniw CIGS w ostatnich latach oraz zespołu z Wydziału Fizyki PW, dysponującego wieloletnim doświadczeniem w badaniu i analizie materiałów i struktur fotowoltaicznych ze szczególnym uwzględnieniem fizyki defektów w CIGS a także zapleczem eksperymentalnym i symulacyjnym niezbędnym do realizacji przewidzianych zadań.